Գործերը

Տատս էլ նման մի բան ա­նում էր. շա­բա­թը պար­տա­դիր եր­կու ան­գամ վա­զում էր տեր­տե­րի մոտ՝ դրախ­տի ու­ղե­գիր պատ­վի­րե­լու ու վե­րա­դառ­նա­լով…

Մենք պա­պիս թա­ղե­ցինք նրա մա­հից երե­սուն տա­րի անց, թեև նրա մահ­վան մա­սին ան­գամ տատս ար­դեն իմի­ջի­այ­լոց էր խո­սում՝ որ­պես հե­ռա­վոր…

Չխղ­ճաց: Նույ­նիսկ էն ժա­մա­նակ, երբ պա­րա­նը վի­զը գցած տա­պա­լե­ցին Սա­դա­մին, ու հպարտ ար­ձա­նը գետ­նին ընկ­նե­լով ջար­դու­խուրդ եղավ, փոշ­ու մի­ջով պա­րա­նը…

Կար­մի՞­րը, թե՞ սևը: Սև՞ը, թե՞ կար­մի­րը: Հը՞. կար­մի­րը: Չէ՝ սև՛ը:Գցում-բռ­նում էր, ներ­սու­դուրս անե­լիս հա­յաց­քը վազվ­զող հա­վե­րին՝ կար­մի՞ր աք­լո­րը, թե՞ սևը՝…

«Խելառ անտեր…»,- աղջիկը մտքում ծիծաղեց տատի վրա ու բարձրաձայն հարցրեց. – Ո՞նց ես: Տատը մղկտաց. – Ո՞նց պիտի լինեմ. քառասունվեց…

Այդ շա­բաթ Մա­րա­տը տե­սավ բո­լոր մա­հա­ցած հա­րա­զատ­նե­րին։ Նրանք գա­լիս էին ե­րա­զում՝ խո­սում էին, կա­տա­կում, մտա­խոհ նա­յում, փի­լի­սո­փա­յում. ըստ կեն­դա­նու­թ­յան օ­րոք…

ԳԼՈՒԽ ԱՌԱՋԻՆ Գայլերի ոռնոցը քաղաք հասավ կեսօրին, քամու բերանն ընկած, ծամծմվելով։ Եվ միայն գիշերը նրանք եկան անձամբ՝ իրենց ոռնոցի ետևից,…

Շվերդերեն:Ժամանակակից հայ պատմվածք: 2020, Bokforlaget Tranan: Էջ՝ 87-92:

https://evnreport.com/arm/arts-culture-arm/house-of-horror-armenian/?fbclid=IwAR30oqdyoc-FZHo2c6ksCBOKNOpuNXUA4J5xrSPO3NPDIeIoAt23S-6_M7Q